CD Review: Magistina Saga – Two-facedness Of A Tale

Magistina Saga kwam op 7 augustus 2013 met het mini-album genaamd Two-Facedness Of A Tale. De cover ontworpen voor dit mini-album is een mooie uitbeelding van die twee gezichten. De verwijzing naar sneeuwwitje enerzijds en een blonde (Disney) Princes is dan weer een verwijzing naar sprookje. Een mooie tekening, met mooie kleuren.

Deze Visual Kei band trad half oktober ook op tijdens het Metal Female Voices Festival in Wieze. De band zit onder Starwave Records en is reeds actief sinds 2008. De drie vaste leden zijn zangeres 庵-Iori- , gitarist 潤戯-Urugi- en bassist 景-Kyo-. Ook hebben ze een support, namelijk drummer 拓郎-Takurou- .

Tracklist:
1. Red False
2. Shadow Game
3. 魔が指す導き
4. End Room
5. Fool’s Edge
6. Double Face
7. Arise

Two Facedness Of A Tale begint met het nummer Red False. Het nummer vat direct hevig aan. De baslijn overheerst, maar het klinkt of hier ook een synthesizer gebruikt wordt. In dit nummer komt zangeres庵-Iori- niet aan bod. Een leuke intro van het album, die anderhalve minuut duurt.

Tijd voor het tweede nummer Shadow Game. Hier worden een lager geluid gebruikt. De gitaar klinkt erg zuiver, aangevuld met een intesief drumspel. Na 18 seconden mag hun zangeres invullen met een snelle zang. Het klinkt gehaast, alsof iemand achtervolgd wordt, in angst zit. Een gevoel dat voor mij helemaal bij de titel past!

Aangekomen bij 魔が指す導き, de titel bevat alvast het woord Duivel en het heeft iets met begeleiding te maken. Mijn kennis Japans is echter te beperkt om het precies te gaan vertalen. Het nummer vat aan met iets wat overkomt als een wekker met een klokachtig geluid. Daarna wordt het opnieuw een zeer stevig nummer! De bas doet hier een heel groot deel van het stevige deel. Wanneer de zang aanvangt tussendoor valt de gitaar weg en lijkt de bas iets zachter te zijn.

Het vierde nummer van dit album heet End Room en begint opnieuw als een soort wekker, met een vrij schelle toon. Dit houdt even aan, en dan zwelt het aan met een onheilspellend zwaar geluid. Ik waan me zo in een horrorfilm, vlak voor een moment waar iets engs gebeurd. Wanneer de zangeres dan begint te zingen klinkt het zo zacht en onschuldig. Helemaal anders dan verwacht, maar perfect in evenwicht met het nummer! Verscheidene keren in het nummer verander het ritme met de schellere toon die blijft terugkeren. Hoe korter bij het einde, hoe zwaarder de achtergrond muziek klinkt en hoe onheilspellender de ondertoon. Dit nummer zou echt perfect bij een psychologische horrorfilm passen.

Fool’s Edge valt meer met de deur in huis. Het begint direct sneller. Na een tijdje komt er een nog sneller gitaarspel aanzetten. Het geeft hier een dringendheid, een gehaastheid. Hoewel ook hier de zangeres niet echt gehaast klinkt, klinkt het toch of ze een erg belangrijke boodschap heeft. Het einde komt nogal abrupt.

He volgende nummer, Double Face, begint onmiddellijk met een erg zuivere en rustige zang begeleid een zeer zacht achtergrondmuziekje. Na deze kalme intro komt opnieuw een indringender geluid naar voren. Ditmaal voel ik me alsof monsters of aliens voor het eerst voorkomen een film waarbij die dreigen de wereld over te nemen. Opnieuw een mooi staaltje muzikaliteit. Een aangename balans tussen een zuivere zangstem en de iets zwaardere bas en gitaarlijnen. De titel doet me denken dat dit nummer een belangrijke plek kreeg bij de naamgeving van het album.

We zijn weer aanbeland bij het laatste nummer, Arise. Een titel die me hoopvol stemt! Het is een echte outro bij het album. Het duurt 36 seconden en heeft een dramatische ondertoon, een beetje een afscheid, helemaal mooi aan het einde van een album.

Dit mini-album was minder hard dan ik me vooraf had voorgesteld. De zangeres heeft een erg mooie stem en brengt steeds evenwicht in de nummers. De vrouwen in de metalwereld blijven toch nog steeds bijzonder, maar ze moeten zeker niet onderdoen. Dat bewijst 庵-Iori- maar weer!

Score: 76/100