Drie jaar na het uitbrengen van het album EMMUREE heeft de donkere rock band emmurée een nieuw album geproduceerd met de titel 窓の外は、カァニバル。 (Mado no soto wa, kaanibaru.). De titel heeft als betekenis: buiten het raam, een kermis.
Tracklist:
01. 混沌≒秩序 (Konton≒chitsujo)
02. カタルマド (Katarumado)
03. ノスタルジックに、風の吹くままに。 (Nosutarujikku ni, fū no fuku mama ni)
04. Picturesque World
05. 時計草 (Tokeigusa)
06. 太陽のメロディー (Taiyō no merodī)
07. 瞬きの裏の瞬間の思想 (Mabataki no ura no shunkan no shisō)
08. recollection
09. 窓の外は、カァニバル。(Mado no soto wa, kaanibaru.)
Na 15 jaar muziek maken, wat een behoorlijke tijd is voor een band, ontstaat de vraag: gaat het emmurée nogmaals lukken om indruk te maken? Mogen we een kermis verwachten qua muziek of blijft de band de sound houden die ze al jaren brengen? In de drie jaar tussen het derde en vierde album heeft de band afscheid moeten nemen van drummer Yuki en is TELL (munimuni supportdrummer, ex-MOTHER GOOSE) daarvoor in de plaats gekomen. Dit betekent dat dit de eerste echte release is met een nieuwe line-up.
Mijn eerste gevoel bij dit album was dat het album wel degelijk anders aanvoelde dan wat ik gewend ben van de band, dit zal misschien te maken hebben met dat emmurée zich steeds lijkt te vernieuwen. Maar ondanks dat het album anders lijkt te klinken, is het toch nog steeds emmurée. Dit heeft te maken met de combinatie die al jaren succesvol lijkt te zijn: de muziek straalt nog steeds dezelfde donkerheid uit zoals ik dat gewend ben van emmurée, de stem van Sou betoverd je en neemt je mee naar diepe dalen en door duistere bossen, terwijl de instrumenten de begeleiding doen en je op het ene moment somber maakt en je op een ander moment zeer krachtig laat voelen.
Bij binnenkomst van het album met 混沌≒秩序 (Konton≒chitsujo) viel mij het eerste op dat de drums harder zijn dan ik normaliter gewend ben van emmurée. Maar het klinkt zeer aangenaam en is misschien een teken van TELL om te laten weten dat er een nieuwe drummer is.
Dat Sou kan zingen was al bekend, maar op dit album laat hij aan de luisteraar horen wat hij allemaal kan met zijn stem. De krachtige uithalen zorgen voor kippenvel, terwijl zijn normale zangstem meeslepend is. Dit is vooral goed te horen in de nummers 瞬きの裏の瞬間の思想 (Mabataki no ura no shunkan no shisō) en recollection.
Instrumentaal gezien is hier weinig over te zeggen: het gitaarwerk van Halka klinkt op elk nummer goed, in sommige liedjes kan hij zijn gitaar meer laten ‘zingen’, wat zeer aangenaam is om aan te horen. Van Halka kun je mooi gitaarwerk verwachten op dit album. Van 太陽のメロディー (Taiyō no merodī) krijg ik een jazzy gevoel doordat het basgeluid van Tomo’s basgitaar zeer duidelijk te horen is. Maar de bass valt over het algemeen wel goed op in de liedjes van emmurée. En over de drums is al gesproken, maar TELL laat weten dat hij aanwezig is, maar vult ook aan waar het aangevuld moet worden. Het lijkt instrumentaal als een huis te staan.
Uiteindelijk heb ik ook mijn favorieten van dit album gevonden, namelijk カタルマド (Katarumado), Picturesque World, 瞬きの裏の瞬間の思想 (Mabataki no ura no shunkan no shisō) en recollection oftewel nummers 2, 4, 7 en 8. Vooral recollection is een favoriet, gezien het instrumentaal zeer zwaar begint, maar verder gaat als een mooi rustig liedje met een zeer krachtig refrein.
Het is lang geleden dat een album mij vanaf de eerste tonen gegrepen heeft, inpakte en mij nog steeds doet laten genieten. Ik denk niet dat er gauw een album zal zijn die het zal overtreffen, de vraag is of deze band dit album ooit eens gaat overtreffen! Ik ben in ieder geval zeer benieuwd en wacht natuurlijk met smart hier op! Maar eerst wil ik de band live gaan zien.
Cijfer: 99/100
