![© TEN-SIN [テンシン]](https://avo-magazine.nl/wp-content/uploads/2022/03/ten-sin-band2019-360x180.jpg)
Een tijdje geleden was REMNANT in Europa voor een aantal shows, waaronder een show in Nederland. Daarnaast mocht AVO een tweetal interviews (1,2) houden met deze underground gothic/darkwave band. Ondertussen was het ook tijd om hun album MisanthroPia te gaan beluisteren. De driekoppige band bracht dit album werd op 20 december 2013 gereleased in Japan. Het gaat hier over hun eerste full album.
Tracklist:
01. Covenant
02. Darkness coming
03. Eternity of children
04. Peut Revenir
05. Death wish
06. Progeny of blood
07. Secret amour
08. Ghost
09. Cocytus
10. insensate
Het begint met een intro die me doet denken aan menige alien gerelateerde series en films. Er zit een gevoel van natuur in, maar ook alsof er geluiden inzitten van onbekende dingen. Het nummer Convenant voelt bevat op de achtergrond een stem, maar hieruit kan ik weinig opmaken. Een sfeer van mysterie dient hier als inleiding van het album.
Darkness Coming bevat ineens heel wat meer power, maar gaat wel duidelijk verder in de mysterie. Iets wat toch wel vaker voorkomt bij darkwave. Ook hier wordt geopteerd voor een instrumentale overhand, maar wanneer de zang dan wordt toegevoegd na ongeveer een minuut, dan voelt het wel alsof het echt volledig is. Zacht, gebalanceerd met iets duisterdere en zwaardere drumlijnen. In combinatie met de titel zou ik stellen dat de liefelijke zangstem wordt opgeslorpt door de aankomende duisternis. De tweede stem maakt dit enkel sterker.
Het derde nummer op het album, Eternity of Children, heeft een sneller tempo en klinkt voor mijn gevoel minder duister. Het is voor mij verder een moeilijk te doorgronden nummer, waarbij ik mij afvraag wat het verhaal precies is. Hoewel dit nummer een kortere speeltijd heeft dan het vorige, voelt het langer. Dit zou kunnen liggen aan het feit dat het nummer niet echt afwisselt tussen strofen en refrein of gewoon wisseling in ritme en stijl.
Peut Revenir brengt opnieuw een duisterdere sfeer mee. De zwaardere mannelijke stem begint in het Engels, waarna de prachtige hoge stem weer inpikt die altijd zo mooi zacht klinkt. Dit nummer voelt verderop in het nummer alsof het hoop uitdrukt. Ook hier ga ik de combinatie met de titel even aanhalen, het betekend namelijk kunnen terugkeren. Hoop en dromen om terug te keren? Kan het de boodschap van dit nummer zijn?
We zijn aangekomen bij Death Wish, toch wel een duistere titel. Bij de intro overheerst een schel (keyboard)geluid samen met de drum. Melancholisch is het woord dat voor mij het best bij dit nummer past, maar misschien heeft de titel me vooraf al beïnvloed over welk gevoel erbij zou kunnen horen. Mysterie is ook hier duidelijk aanwezig. Tussendoor klinkt gelach, eerst vrolijk en daarna hysterisch of misschien zoals pesters lachen. Dit versterkt voor mij het gevoel dat ik reeds had.
Progeny of Blood begint de tweede helft van de CD direct met power. Een heerliljke drumpartij, daarna een lekker mysterieus zanggedeelte en op deze manier blijft het nummer afwisselen. Beide stemmen delen hier het podium en voelen even belangrijk in het verhaal. De regen en de donder die ergens in dit nummer hoort, voelt bedrukkend en ernstig. Dit nummer is voor mij een echte topper!
Het volgende nummer draagt de titel Secret Amour, geheime liefde. Ik ben dan ook helemaal niet verbaasd dat het toch wel iets zachter klinkt. Ook een verlangen dat door lijkt te sijpelen voelt helemaal op zijn plaats. Er wordt gebruik gemaakt van cimbalen, of iets in die aard. Een mooi een breekbaar geluid dat prachtig past bij de stem. Ook dit nummer steekt erg goed in elkaar. Het zou weleens een zeer goede sfeer kunnen brengen in een intieme concertzaal.
Aangekomen bij alweer het achtste nummer van de CD, getiteld Ghost. We blijven lekker in de mysterieuze thema’s. Opnieuw lijk ik regen te horen. REMNANT lijkt graag te werken met natuurlijk klinkende geluiden. Dit is een erg druk nummer, wat veel indrukken meegeeft. Een echt duidelijk gevoel geeft het mij niet, maar ik krijg er wel iets haastigs van. Net of je wordt opgejaagd, achtervolgd. Aparte sound hier, maar het prikkelt duidelijk wel.
Cocytus is het voorlaatste nummer op de CD, een titel waarbij ik me totaal geen voorstelling maak. Een korte zoektocht leeft me dat het een rivier in de onderwereld is. Het nummer is best rustig. Een gitaar heeft hier de overhand in, samen met de zang, die klinkt klagerig. Niet storend klagerig, maar wel alsof er wordt verteld over dingen die misliepen. Een aangenaam nummer.
Aangekomen bij de afsluiter van het album, Insenate. Dit geeft me het gevoel dat ik op een verlaten eiland zit. Een prachtig piano spel wordt vergezeld door eerder elektronische geluiden. En toch voelt het natuurlijk en mooi. Een prachtige outro voor de CD. Misschien is deze afsluiter nog wel het allermooiste dat te horen is op deze CD.
Zoals eerder aangehaald gaat het hier om het eerste volledige album van REMNANT. Het geeft een duidelijk beeld van de band en hun kunnen. Zeker een aanrader om te beluisteren!
Score: 70/100
