Verslag: opening groepstentoonstelling Sparkling Together in KYAS ART SALON

KYAS ART SALON opende eind mei de groepstentoonstelling Sparkling Together met een gezellige bijeenkomst waar alle kunstenaars aanwezig waren die hun werken daar hebben laten hangen. Wat opviel was dat de werken die er hingen een mix was van schilderwerken tot aan fotografie. De opening zelf werd gezellig gemaakt door middel van een Dj en later een piano-optreden.

Eén van de kunstenaars was Yoshiyasu Tamura die bekend staat als manga artiest, schilder en illustrator. Met hem had ik een gesprek over zijn werken. Zijn werken zijn opvallend door de duidelijke heldere kleuren, daarnaast maakt hij gebruik van bladgoud. Hoe doet hij dit precies? Hij tekent eerst alles uit en dan doet hij beetje bij beetje het bladgoud op het canvas. Het is een precisiewerkje. Hij is zo’n 2 a 3 weken bezig om een werk af te ronden.

Bij één van zijn werken: ‘Samurai Bunny‘ zie je de vele details van onder andere het haar en het touw. Hierdoor merk je op dat er zeer zorgvuldig gewerkt wordt. Tamura vertelde mij dat hij let op welk soort ondergrond hij werkt. De ondergrond van het schilderij ‘Samurai Bunny’ is canvas voor acryl.
Van Tamura’s werk is een mix van oude en nieuwe werken te zien. Een andere opvallend werk is ‘Raigouzu‘, die hij gemaakt heeft tijdens zijn verblijf in Amsterdam. Het heeft elementen van Nederland verwerkt, terwijl het meeste van het schilderij toch Japan uitademt. Voor de lezer om uit te zoeken welke elementen Nederlands zijn.

Meinbert Gozewijn van Soest had één werk in houtskool op papier hangen: Smoking with Francis Bacon (2015). In dit werk zie je veel details in het gezicht, de ouderdom komt naar voren. Het werk begint onderaan heel donker en lijkt te vervangen naarmate je naar het gezicht kijkt, rondom de persoon zie je vegen wat een extra effect geeft en de persoon zelf eruit laat knallen. Het werk heeft een grootte van 140 x 100 centimeter en hierdoor was er veel ruimte om het kunstwerk te bewonderen.

Phil Bloom’s schilderijen zijn gemaakt met een knipoog naar onder andere Rembrandt (Meisje met de Parel) of Disney. Haar werken zijn gemaakt op een donkere ondergrond en terugkomend element is de wesp. Eén van haar meest indrukwekkende werken is ‘The Alice world in the Robot‘s future’ (olie op canvas, 2013). Het zal er misschien mee te maken hebben dat het stuk niet zo heel klein is, het is namelijk 240 x 175 centimeter groot. Er zijn vele elementen te zien, waardoor je genoeg reden heb om wat langer te kijken naar de werken zoals sommige mensen dat doen in musea.

Krijn van Noordwijk had indrukwekkende foto’s hangen met als thema tatoeage. Wat ik een beetje mis zijn de vele foto’s die hij heeft gemaakt, waar gespeeld wordt met licht. Maar de portretten die er hangen zijn prachtig, omdat deze scherp zijn en veel details bevatten.

Ik heb in een boek van hem mogen bladeren (TAT TOO) waar mensen hun verhaal doen over hun tatoeage; waarom ze voor deze tatoeage gekozen hebben en hoe ze zich voelen met een tatoeage (veelal zelfverzekerd).

Jochem Sanders had een lichtbak hangen bij deze groepstentoonstelling. Het bevatte een foto van Kaapstad. De foto zelf was donker, vandaar de lichtbak, maar toch was er weinig licht te zien. Naarmate het donkerder werd buiten, werd het werk van Jochem Sanders mooier.

Kaoru Yamamoto, de eigenaresse van KYAS ART SALON, had zelf ook een aantal werken hangen, waaronder ‘BIG BANG’. Haar werken zijn gedaan met de druktechniek lenticulaire druk. Het geeft een verschillend beeld als je kijkt naar haar werken vanuit diverse hoeken, door die hoek te veranderen lijken de beelden in beweging te raken. Dit effect komt doordat er een geribbelde doorzichtige laag boven haar werken is geplaatst. De werken die er hingen had het thema vlinders, de vlinders kwamen in beweging, maar kregen ook een neon effect als je er licht op schijnt. Het gebruik van felle effen kleuren was een interessante keuze.

De tentoonstelling is inmiddels afgelopen, maar bekijk sowieso de websites van de kunstenaars om eventuele aankondigingen van nieuwe tentoonstellingen niet te missen.

Foto’s: Francisca Hagen