Deze keer een recentere film in mijn review! De nieuwe film あん (AN) van Naomi Kawase uit 2015 werd dit jaar in Nederland op het Internationaal Film Festival in Rotterdam geïntroduceerd. Het verhaal van de film is gebaseerd op het boek met dezelfde titel van Durian Sukegawa. Wederom heeft Kawase Sensei een prachtige film geleverd.
AN, de titel van de film verwijst naar de vulling van het bekende gevulde pannenkoekje dorayaki, zoete rode bonen pasta. Sentaro is de chef van een klein dorayaki tentje en word door een oude dame, Tokue genaamd, gevraagd om haar aan te nemen voor werk, wat voor werk dan ook. Op het eerste gezicht wijst hij haar af en zegt geen hulp nodig hebben. Dit verandert nadat Tokue zijn dorayaki geproefd heeft en hem ervan heeft overtuigd de vulling te veranderen, als hij geproefd heeft van haar eigen huisgemaakte An. Wat hij niet weet is dat de dame in kwestie met een probleem leeft, iets wat ze bespreekt met een van Sentaro’s vaste klanten en goede bekende, het meisje Wakana.
Natuurlijk draait de film niet alleen om de dorayaki en zijn vulling maar vooral om het verhaal van de 3 mensen Sentaro, Tokue en Wakana. Ze ontwikkelen een band met elkaar door overeenkomsten in hun leven, alledrie hebben ze moeilijke tijden meegemaakt of gaan er nog doorheen, iets wat ze duidelijk naar elkaar toe laat trekken en voor bijzonder emotionele banden zorgt.
Wat de meeste indruk op mij heeft gemaakt is het verhaal van Tokue omdat dit iets is wat terug gevonden kan worden in de Japanse historie. Ziekte van mensen die er niks aan kunnen doen en door hun omgeving vermijd worden, zover dat ze buiten de bewoonde wereld geplaatst worden. Sentaro’s verhaal is ook bijzonder omdat ook hij meemaakt hoe hij verplicht zijn leven moet lijden dankzij gebeurtenissen uit het verleden en Wakana is nog op zoek naar wat het beste voor haar is. Drie generaties met verschillende problemen die elkaar nodig hebben. Dat is wat ik bijzonder mooi aan deze film vond.
Erg mooi zijn ook de beelden van de omgeving en de sakura natuurlijk. Hieraan kun je zien hoeveel tijd er verstrijkt en dat is ook te merken aan het uiterlijk van de hoofdpersonen, dit is erg mooi en gedetailleerd in beeld gebracht naar mijn mening. Ik vond AN een bijzonder mooie film die een enorm emotionele indruk op je kan achterlaten als je daar gevoelig voor bent. Dat was in mijn geval in ieder geval zo. Een dikke aanrader dus.
Cijfer 85/100
