In deze community zijn er veel mensen met dromen om naar Japan te gaan. Iedereen heeft een andere reden waarom ze naar het Land van de Rijzende Zon willen gaan. Ik had bijvoorbeeld een aantal missies: mensen ontmoeten, concerten bezoeken van bands die merendeel nog nooit in Europa zijn geweest en het land ontdekken. Ik kan je zeggen, alle drie de missies zijn gelukt! En nu weet ik: ik moet terug naar Japan! Want ik ik wil meer van Japan zien, veel meer concerten bezoeken en nog meer mensen ontmoeten!
Ik heb Mount Fuji een aantal keren gezien tijdens mijn eerste vakantie in Japan. De eerste keer was toen ik onderweg was met de shinkansen van Tokyo naar Shizuoka, om een vriend te onmoeten. Ik keek uit het raam en zag hem tevoorschijn komen. Direct wilde ik er een foto van maken, want het was voor het eerst dat ik hem zag. Mijn Japanse vriend zei nog dat ik erg ‘lucky’ was om hem te zien, omdat juist in deze periode (juni) het juist moeilijker is om Mount Fuji te zien. Eenmaal in Shizuoka aangekomen kon ik hem nog eens goed bekijken. Ik voelde mij ook echt ‘lucky’, want ik was na al die jaren eindelijk in Japan!
De laatste keer dat ik Mount Fuji zag was op de dag dat ik vertrok vanuit Japan. Ik had een zeer goed gevoel over de inhoud van mijn reis: ik heb vele dingen kunnen doen, helaas niet alles. Maar ik was ervan overtuigd dat ik terug zou komen om de gemiste kansen goed te maken. Ik was helemaal opgeladen en wist zeker dat ik van alles met beide handen zou aanpakken om weer goed aan het werk te gaan met diverse projecten.
Niks was minder waar. Omdat mijn droom uiteindelijk was uitgekomen voelde ik mij een beetje verdwaald in Nederland. Ik leek opeens geen doel te hebben en begon terug te verlangen naar Japan. Mijn Japanse vrienden maakten het nog extra moeilijk door te zeggen dat ze mij ontzettend missen en mij graag weer willen zien. Maar ik moet wel zeggen, het is een goed gevoel dat mensen je missen en dat ze je graag weer willen zien! Sommigen van mijn Japanse vrienden zag ik pas voor het eerst in Japan, terwijl ik ze al jaren via het soms toch wel mooie internet kende.
Maar toen herinnerde ik mij de laatste keer dat ik Mount Fuji zag. Ik zat in het vliegtuig naast een te knus stelletje. Ik had op het vliegveld van Haneda nog even snel een plek gekozen, namelijk het raam. En dat was een goede keuze. Eenmaal toen het vliegtuig na het opstijgen boven de wolken uitkwam zag ik de top van Mount Fuji. Het was een ontroerend beeld. Het leek net alsof Mount Fuji tegen mij zei: “Fran, ga niet!” of misschien wel: “Fran, tot ziens. Kom terug naar Japan!”. En dat ben ik zeker van plan!
Beetje gek om te denken dat een berg tegen je kan communiceren, maar het laatste weerzien met Mount Fuji – terwijl ik Japan uitvloog – had zeker waarde voor mij. Het is hard werken, maar ik moet terug naar Japan. Ik moet beter worden in de Japanse taal, ik moet brutaler gaan worden en meer zelfvertrouwen krijgen in mijzelf! Ik ben Francisca Hagen en ik ben gauw weer terug in Japan.
Dat is mijn missie, dat gaat een feit worden!
francisca ik hoop dat het je lukt om weer terug te gaan want het is heel erg mooi en best wel interessant land,groetjes van bas van Opstal uit rotjeknor,doei,,,,
Hey Bas,
Wat leuk dat je een reactie hebt achtergelaten, had ik totaal niet verwacht! 🙂
Super bedankt voor deze lieve reactie!
Tot nu toe heeft Fuji-san tegen mij gezwegen, maar desondanks kan ik het toch al een paar jaar niet laten zo’n beetje al m’n vakantiedagen in Japan te besteden…
(Nou vooruit, afgelopen donderdag en vrijdag pikte ik dan stiekem ook nog even Taipei mee. Ik reken op een donderpreek van Fuji-san de volgende keer dat ik hem zie…)
Dat zou wel supertof zijn, ik hoop met je mee.