![© TEN-SIN [テンシン]](https://avo-magazine.nl/wp-content/uploads/2022/03/ten-sin-band2019-360x180.jpg)
THE NOVEMBERS heeft al een aantal goede albums op hun naam staan, waaronder Zeitgeist in 2013 en Rhapsody in beauty in 2014. Vol verwachting klopten de harten van de fans bij de aankondiging van het zesde album die afgelopen september uitkwam: Hallelujah. Maar is het album iets waar je ‘Hallelujah’ tegen kan zeggen?
Tracklist:
01. Hallelujah
02. 黒い虹 (Black Rainbow)
03. 1000年 (1000 Years)
04. 美しい火 (Beautiful Fire)
05. 愛はなけなし (What Little Love)
06. 風 (Wind)
07. 時間さえも年老いて (Even Time Ages)
08. !!!!!!!!!!!
09. ただ遠くへ (Just Going Far)
10. あなたを愛したい (I Want To Love You)
11. いこうよ (IKOUYO)
De muziek van THE NOVEMBERS danst tussen het zachte, soms weemoedige en stevige noise rock waarbij zanger Yusuke Kobayashi heel goed de diverse stijlen aanpakt; hij kan perfect ballads zingen, maar klinkt ook bad-ass als hij uit volle borst begint te schreeuwen. Het zorgt op alle momenten kippenvel, omdat het steeds lijkt te kloppen in combinatie met de instrumenten. En de fans van de band weten als geen ander dat THE NOVEMBERS dit met geen enkel probleem weet te mixen op een album!
Het is totaal niet echt af te lezen van de cover van het album wat je mag verwachten. Op het eerste oog lijkt het een vreemde mix te zijn van vormen, maar als je beter kijkt zie je dat de zwart-witte buitenkant half weggescheurd is om de kleurrijke binnenkant te laten zien.
Hallelujah gaat rustig van start met de titeltrack, waarbij de stem van Yusuke Kobayashi haast dromerige vormen aanneemt en je bij de hand neem en je laat zweven richting de wolken. Je wordt gauw van de wolken afgeschopt en vliegt keihard naar beneden vanaf de track 黒い虹 (Black Rainbow) welke een flink likje grunge bevat. Het complete pakket is er: stevige instrumentalen met een heerlijke riff, rauwe stem en een lekker refrein: I will never let you go again. Deze vibe trekt door met tracks als 1000年 (1000 Years), 時間さえも年老いて (Even Time Ages) en de track met de vele uitroeptekens.
Maar het wordt niet doorgetrokken, het etherische van de band komt naar voren dankzij 美しい火 (Beautiful Fire) en 愛はなけなし (What Little Love), welke ook twee sterke tracks zijn. Eerstgenoemde track pakt de toeters erbij om het een innige track te maken, terwijl laatstgenoemde het een koelbloedige track is en pas in het refrein dromerig wordt. Terwijl ただ遠くへ (Just Going Far) ook een track is waarbij je laat zweven, zorgt het meer voor melancholie. 風 (Wind) geeft juist het omgekeerde qua gevoel wat de band probeert te laten tonen; vanaf de eerste tonen voelt de track opgetogen aan. Het is een perfecte track tussen alle rauwe en dromerige tracks in. Lekker wegdromen kan trouwens ook met tracks als あなたを愛したい (I Want To Love You) en いこうよ (IKOUYO) die het album mooi afsluiten.
Het is toch iets magisch, waarbij de combinatie van zang en instrumentalen ervoor zorgen dat je begint weg te dromen, maar dat het op een andere moment je weet wakker te schudden.
Tracks als 黒い虹 (Black Rainbow) en 1000年 (1000 Years) gaf het gevoel dat er wat stevigers aan zat te komen op dit album, vooral toen de band met eerstgenoemde aankwam als muziekvideo. En het is waar, het album staat stevig in de schoenen, maar de hoop op meer stevige tracks na het horen van voorgaande albums was groot. De band blijft trouw aan hun sound en dit album mag met een rust hart geplaatst worden naast de andere recente platen van THE NOVEMBERS zoals de voorgaande albums. Ondanks dat ik iets leek te missen is Hallelujah zeer fijn voor het gehoor en laat THE NOVEMBERS weer zien dat ze goed zijn in het maken van een heerlijke mix aan zachte tracks waarbij je weg wil dromen tot aan ruige tracks waarbij je je haren en nek los wil gooien. Als je tegen deze afwisselendheid kan, dan is dit album zeker een aanrader.
Score: 70/100
