De afgelopen weken was de film Harmonium (Fuchi ni tatsu) te zien in de Nederlandse bioscoop. De film is bekeken en dus is het tijd voor een review!
De film Harmonium gemaakt door filmmaker Koji Fukuda , trok me al aan sinds ik de trailer had gezien. In het eerste opzicht dacht ik dat het een redelijk simpel Japans verhaal zou zijn over een Japans gezin dat tegen de normale probleempjes aanloopt wanneer een oude vriend van de vader van het gezin ineens op de stoep staat. Dat klinkt natuurlijk al heel interessant ware het niet dat het verhaal opeens een compleet andere wending neemt.
Toshio Suzuoka (Kanji Furutachi) heeft een metaalbewerkingsbedrijf aan huis dat hij heeft overgenomen van zijn vader. Hij is getrouwd met de protestantse Akié (Mariko Tsutsui) en samen hebben ze een dochter genaamd Hotaru (Momone Shinokawa/Kana Mahiro) die graag het harmonium bespeelt en zich voorbereidt op een optreden. Op een zekere dag staat er een oude bekende van Toshio voor de deur; zijn oude vriend Yasaka Kusataro (Tadanobu Asano) is na een lange afwezigheid uit de samenleving weer terug en vraagt Toshio om een baan met verblijf aan huis. Dit geeft hij hem en voor de korte tijd dat het duurt heeft deze beslissing grote gevolgen voor het gezin.
De film laat goed zien hoe een ogenschijnlijk normaal en gelukkig gezin in eerste instantie niet heel fijn lijkt te lopen. Het gebrek aan communicatie tussen de gezinsleden valt heel erg op en maakte mij een beetje oncomfortabel, natuurlijk zorgde dat er wel voor dat ik benieuwd werd naar de ontwikkelingen met de komst van Yasaka. Zijn komst leek een positieve invloed op het gezin te hebben maar schijn bedriegt. Er schuilen veel geheimen tussen de 2 oude vrienden. Ook het verrassende religieuze element van Akié was heel interessant omdat het geloof in Japan voornamelijk uit shintoïsme bestaat. In plaats van dat men in deze film een tempel bezoekt gaat Akié met haar dochter naar de kerk. Dit maakte het ook enigszins schokkend dat er een aantrekkingskracht tussen Yasaka en Akié onstaat die leuk begint maar niet mooi afloopt.
De film is boeiend omdat hij je enorm verward achter laat, na het kijken heb ik echt meerdere keren gedacht aan wat Koji Fukuda gedacht heeft toen hij besloot dit verhaal te maken. Het is spannend, realistisch op sommige punten en op anderen weer totaal ongeloofwaardig. Omdat de film ook een verwarrend einde heeft weet je niet hoe het nou echt afloopt. In ieder geval kan ik zeggen; mocht je deze film gaan kijken wees dan goed voorbereid en probeer niets te missen! Details in de dialogen spelen een grote rol en zelfs dan kom je moeilijk tot een goed besef.
Score: 80/100
Deze film heeft mij achtergelaten met veel emotie. Ik wist even niet wat ik ermee aan moest. Hoe dan ook is het een aanrader!