Fukumenkei Noise, of Anonymous Noise zoals het ook wel genoemd wordt, volgt een middelbare scholiere op zoek naar twee jongens waar ze vroeger close mee was. Nina, zoals ze heet, heeft hun uit het zicht verloren en probeer weer met ze in contact te komen door middel van muziek.
Studio: Brain’s Base
Genres: Music, Romance, Shoujo
Rating: PG-13
Gebaseerd op de gelijknamige manga door Ryoco Fukuyama.
Start uitzending: 11 April 2017
Aantal afleveringen: 12
Lengte aflevering: 23 minuten
In het verleden heeft Nino afscheid moeten nemen van twee jongens waar ze het goed mee kon vinden, haar eerste liefde Momo en Yuzu, een jongen die muziek componeert. Bij beide vaarwels heeft Nino beloofd te blijven doen wat zij graag doet, namelijk zingen totdat hun haar stem weer horen. Nu ze alle drie op de middelbare school zitten; zullen de twee jongens Nino weer tegenkomen? En welke uitdagingen gaan zij tegenkomen?
Score: 65/100
Fukumenkei Noise heeft een aantal goede karakters en verhalen erin, wat reden genoeg is voor mij om de manga te willen gaan lezen waar het op gebaseerd is. Nino en de twee jongens die ze heel graag wil ontmoeten, Momo en Yuzu, zijn complexer dan ze lijken. Hun relaties uit het verleden en heden worden aan de kijker getoond en ook al zit er wat drama in is dit geen deprimerende serie om te kijken.
Ondanks mijn enthousiasme voor de getailleerde en ontwikkelende karakters en verhaal laat de score deze positieve kijk niet geheel terugzien. Dit is vanwege een erg cruciaal deel van elke anime: de animatie. Of eigenlijk de consistentie van de kwaliteit van de animatie, de karakters en omgevingen en de stijl van de animatie, of eigenlijk het gebrek daarvan. Deze serie wisselde tussen 2D en 3D animatie, en de 3D animatie zag er best slecht uit. Er was een hoop herhaalde animatie, veel dramatische animatie die niet helemaal paste en best een beetje slechte kwaliteit. Dit zorgde ervoor dat ik de score naar beneden moest halen naar wat die nu is, alleen de verhaal lijn en de goed getekende en geanimeerde stukjes zorgde voor de toch nog hoogte van dit cijfer.
Als je wil uitvinden of het verhaal jou genoeg interesseert om de tekortkomingen van deze anime te negeren, of misschien of er überhaupt gebreken zijn volgens jou: Zorg er dan voor dat je de hele anime van begin tot einde kijkt.
Ik hoop eerlijkgezegd op nog een, beter geanimeerd, seizoen. En als je wil weten waarom ik hierop hoop: blijf lezen!
Het verhaal
Zoals verwacht focust de verhaallijn van Fukumenkei Noise zich erg op muziek, er is veel muziek aanwezig in deze anime en de karakters hun grootste hobby’s draaien of om zingen, instrumenten bespelen of het schrijven van muziek. De andere genres zijn ook duidelijk zichtbaar in de anime, aangezien er veel romantiek of tenminste romantische conflicten in deze serie zitten.
Persoonlijk vond ik de onverwachte wendingen, romantische conflicten en algemene ontwikkelingen in het verhaal verslavend aangezien ik ze oprecht niet zag aankomen. En wat ik wel zag aankomen werd nog steeds op een goede manier neergezet.
De karakters
Tijdens het kijken van deze serie zal je redelijk wat achtergrondverhaal over Nino, Yuzu en Momo te zien krijgen. Hun vroegere, maar ook hun huidige relaties worden uitgelegd en weergegeven. Dit geeft een hoop inzicht in hun gevoelens toen en nu, maar ook in wat hun heeft gemaakt tot wie ze zijn.
Je ziet ze als kinderen, maar ook als middelbare scholieren die duidelijk door de afgelopen jaren heen veranderd zijn. Ze zijn opgegroeid maar sommige zijn ook bang geworden om zich open te stellen of om zich te herenigen met oude vrienden.
Nino probeert haar emoties in muziek te stoppen, maar dat doen de meeste andere karakters ook. Terwijl hun persoonlijkheden en manieren van omgaan met hun situaties anders zijn is het niet lastig om je inleven in hun verschillende situaties, aangezien je wat inzicht krijgt in hoe ze zo geworden zijn. En je leert ze steeds beter kennen in de twaalf afleveringen.
De animatie
Helaas, het minpunt van deze anime. Zoals ik eerder aangaf laten de animatie en consistentie in stijl een hoop te wensen over. Van de overdreven dramatische zang, die duidelijk niet helemaal klopt met de klanken die gezongen worden, wanneer Nino ‘lalalala’ zingt tot slechte 3D animaties van karakters op het podium. De close ups van de karakters zijn van best goede kwaliteit, maar de full body beelden zien er vaak slecht uit en alsof de animators een gebrek aan talent of tijd hadden. Dit is erg jammer, vind ik.
De stijl zelf, wanneer deze goed uitgevoerd word, is niet lelijk. Deze ziet er zelfs best schattig uit en de karakters hebben elk hun eigen unieke look. Aangezien de studio achter Fukumenkei Noise, Brain’s Base, ook verantwoordelijk is voor een redelijk aantal hogere kwaliteit anime zoals Tonari no Kaibutsu-kun, vind ik het raar dat deze anime er zo verwaarloosd uitziet.
De intro & outro
Meestal zou ik het hier alleen over de intro en outro hebben, maar aangezien di teen muziek anime is zijn er een groter aantal liedjes aanwezig dan alleen de intro en outro liedjes. De liedjes geven de sfeer van de anime goed weer en passen bij wat de karakters proberen over te brengen met hun muziek.
Deze anime heeft drie intro’s en twee outro’s in een seizoen, wat het interessanter maakt om te blijven kijken tot het einde van de aflevering. De liedjes worden gezongen door Saori Hayami en Ayahi Takagaki. De outro’s en intro’s passen natuurlijk bij de recente thema’s en bands in de anime.
