Film Review: 37 Seconds

Een ontroerend verhaal over een 23-jarig meisje, met een handicap, die haar eigen manga gepubliceerd wil hebben. De film heeft meerdere prijzen gewonnen en werd geregisseerd door Hikari, die ook bekend is voor het produceren van Tsuyako en Where We Begin. Ze heeft ook een kleine rol gespeeld in Memoirs of a Geisha. 37 Seconds speelde tijdens het Berlin International Film Festival vorig jaar en ging een aantal dagen daarvoor in Japan in première.

Geregisseerd door: Hikari
Geschreven door: Hikari
Genres: Drama
Rating: 16+

Start uitzending: February 7^th 2020
Totale Lengte: 115 minutes

37 Seconds laat een aantal van de uitdagingen zien waar mensen met een handicap dagelijks mee geconfronteerd worden en weet er toch voor te zorgen dat dit niet het grootste focuspunt wordt. In plaats hiervan vertelt de film het verhaal van Yuma, een 23-jarige aspirant-mangaka met Cerebrale Parese, en geeft je inzicht in haar leven. De actrice die Yuma speelt, Mei Kayama, laat je zien dat Yuma zoveel meer is, en deze film ook over zoveel meer gaat, dan alleen haar handicap. Het is een verhaal met seksuele thema’s, maar over het geheel is het voornaamste thema vrijheid. Yuma verlangt ernaar om onafhankelijk te zijn en haar leven te leiden zoals zij dat wil. Al is het een fictionele film, het heeft duidelijk een basis in de realiteit.

Tijdens haar reis naar zelfredzaamheid ontmoet Yuma een aantal nieuwe vrienden, die haar aanmoedigen om haar vrijheid te vinden. Waar zal Yuma’s leven haar naartoe leiden? Of eigenlijk: Welke richting zal Yuma nemen in het leven?

Score: 90/100

37 Seconds, of 37 Sekanzu, is in zijn geheel een film die je echt moet zien. Het verhaal zelf is ontroerend, maar ook erg boeiend. Het geeft je realistische inzichten over hoe leven met Cerebrale Parese is en laat je zien dat iemand zoveel meer is dan alleen hun omstandigheden. Ondanks de focus op Yuma’s worstelingen als invalide persoon verteld de film je over haar, niet alleen dat deel van haar.

De film bevat een aantal verdrietige scènes, maar biedt ook een hoop mooie momenten aan. De belichting en de muziek sluiten duidelijk goed aan bij wat er zich op het scherm afspeelt. De acteurs en actrices in deze film spelen elk hun rol goed, ze beelden hun karakters, en hun karakters’ emoties, goed uit.

Alle karakters in deze film hebben hun eigen perspectieven in het leven, maar er lijkt geen oordeel geveld te worden naar welk karakter dan ook. Dit past goed bij het soort karakter dat Yuma is, lief en vergevingsgezind. De film vertelt het verhaal van een meisje met een overbezorgde, en soms beperkende, moeder, maar het schildert haar moeder niet af als een slechterik. In plaats hiervan geeft het je wat inzicht in de mogelijke redenen waarom haar moeder zich zo gedraagt.

Wil je meer weten over hoe 37 Seconds zo’n hoge score behaald heeft? Lees verder!

Verhaallijn

De film begint met het geven van wat inzicht in Yuma’s dagelijkse routines. Ondanks haar handicap kan Yuma tekenen en hier is zij best goed in. Yuma werkt voor een mangaka genaamd Sayaka, als haar assistent. Het wordt al snel duidelijk dat Yuma veel meer uit het leven wil halen. Ze wil meer onafhankelijkheid en ze wil haar eigen manga publiceren. Wanneer ze wat van haar werk aan een editor van een magazine voor volwassenen laat zien, krijgt ze het advies om echte seksuele ervaringen op te doen, omdat haar seksscènes niet authentiek voelen. De editor vertelt haar dat ze als mangaka inspiratie uit haar eigen ervaringen moet halen. Al is het advies om het leven te ervaren en hier inspiratie uit te halen niet slecht, voelt het wel raar om iemand te horen zeggen dat je seks moet hebben om ‘realistische’ seksscènes te kunnen tekenen. Al helemaal gezien het feit dat de meeste pornografie, inclusief hentai, gebaseerd is op fantasie en erg scripted.

Nadat ze dit advies gekregen heeft begint Yuma het leven op nieuwe manieren te ervaren en probeert ze nieuwe relaties te navigeren, zowel op een vriendschappelijk level als een romantisch level. Ze ervaart tegenslagen, zoals haar date die niet op komt dagen, maar ondanks alles blijft ze vastberaden om iets te bereiken in haar leven.

Door wat domme pech, of geluk afhankelijk van hoe je ernaar kijkt, komt Yuma vast te zitten door een niet-werkende lift en ontmoet zo Mai, mr. Kuma en Toshi. Hun laten haar een nieuwe manier van leven zien, één waar ze het meeste uit haar leven kan halen.

Er zijn zeker een aantal zwaardere momenten in dit verhaal, maar over het algemeen was het niet zwaar om te kijken. De toon van deze film was niet verdrietig, sterker nog: het was heel mooi om te kijken. Het voelde echt, al was het een fictionele film. Ondanks de vele gebeurtenissen in de film, voelde deze niet gehaast. Er waren een aantal verrassingen, maar geen leken vergezocht.

Karakters

Al is Yuma de hoofdpersoon in dit verhaal zitten er ook een aantal andere geweldige karakters in. Vooral Yuma’s moeder, Mai en Toshi spelen een grote rol in Yuma’s leven.

De relatie tussen Yuma en haar moeder is interessant om te zien, er is duidelijk liefde tussen de twee maar ook conflict. Deel van Yuma’s routine is om in bad te gaan met haar moeder, die haar uitkleed en wast in één van de eerste scènes. Dit geeft duidelijk een beeld van hoe haar moeder Yuma behandelt en ziet, het wordt al snel duidelijk dat ze Yuma ziet als een afhankelijk kind in plaats van een volwassenen. Wanneer Yuma probeert iets zelf te doen, zoals zichzelf aankleden, slaat haar moeder daar snel een stokje voor. Het wordt al snel duidelijk dat haar moeder de meeste beslissingen voor haar neemt, in plaats van Yuma zelf beslissingen te laten nemen. Wanneer Yuma probeert te vertellen wat zij zelf wil probeert haar moeder haar tegen te houden, waarbij ze smoesjes maakt over waarom dingen niet kunnen veranderen.

Het ontmoeten van Mai, mr. Kuma en Toshi was een bevrijdende ervaring voor Yuma. Mai heeft bijna gelijk een onvoorwaardelijke liefde voor Yuma en zag gelijk dat ze iemand nodig had waar ze haar verhaal bij kwijt kon. Het is heel mooi om deze relatie te zien ontwikkelen en om te zien hoe Mai haar helpt, zonder oordeel.

De karakters in deze film vullen elkaar goed aan en hebben zat interessante interacties met elkaar. In zijn geheel zit er veel liefde in deze film, zelfs wanneer de acties niet helemaal passen bij de intenties van een karakter.

De acteurs en actrices zijn duidelijk goed gekozen voor hun rollen, ieder laat een grote hoeveelheid talent zien voor het uitbeelden van hun karakter. Mei Kayama is specifiek helemaal perfect voor haar rol, aangezien ze zelf Cerebrale Parese heeft. Ze heeft nog nooit eerder geacteerd voor deze film, maar het is duidelijk dat Hikari een goed oog heeft voor casting.

Cinematografie

Alles in deze film voelt goed uitgedacht, van het logo van de film tot de outfit keuzes en de ontwerpen van de huizen. De belichting past zich goed aan aan de sfeer, waarbij wat zwaardere scènes afspelen in het donker. De drukke straten van Tokyo zetten nadruk op Yuma’s worstelingen als iemand met Cerebrale Parese, maar maken ze niet groter dan ze zijn. In plaats hiervan bieden ze een plek om te laten zien hoe goed ze de verschillende omgevingen en situaties navigeert.

Muziek

Alle muziek in de film is gemaakt door Aska Matsumiya. Geen van de liedjes hebben tekst, maar toch brengen ze de emoties goed over. Aska Matsumiya is een composer en producer bekend voor het componeren van liedjes voor verschillende films en series, zoals Betty en Selah & The Spades. De liedjes die ze gemaakt heeft voor 37 Seconds sluiten feilloos aan bij de scènes waarin ze gebruikt worden, ze ondersteunen de beelden en emoties die je op het beeld te zien krijgt.