Manga Review: The Way Of The Househusband

Begonnen door Kousuke Oono in 2018, heeft The Way Of The Househusband een publicatie gezien in een online manga-magazine. In slechts 2 jaar, maakt de serie al heel wat naam rondom de wereld. 2020 is een gigantisch jaar voor de serie, met nominaties voor verschillende Manga Awards en won zelfs de Best Humour Publication tijdens de 2020 Will Eisner Comic Book Awards (het is het vermelden waard dat dit de eerste Manga is om deze prijs te winnen in 22 jaar tijd).

Niet alleen dat, er is zelfs live-action dramaserie ervan gemaakt, die op het moment van schrijven in Japan uitgezonden wordt, en Netflix heeft aangekondigd dat ze een animeserie voor 2021 aan het produceren zijn. Het is gelokaliseerd in het westen door Viz Media, die momenteel het 4e volume in het Engels uitbrengt. Nu de semantiek achter de rug is, laten we deze serie eens opsplitsen.

Verhaallijn

Het verhaal volgt Tatsu, een voormalige Yakuza-baas die het criminele leven heeft verlaten toen hij zijn vrouw ontmoette, waarbij hij optimaal gebruik maakt van zijn vaardigheden uit zijn vorige leven voor de huishoudelijke taken in zijn nieuwe leven. Ja, je leest dat goed. Natuurlijk betekende dit ook dat Tatsu zijn Yakuza-look, manieren en zelfs dialect behield, waardoor hij verwarring veroorzaakt in de loop van zijn dagelijkse leven. Zeker als hij mensen van zijn vorige leven tegen het lijf loopt, in een verfrissende blik, het achtervolgt het hem niet. Dit maakt de situatie alleen maar vreemder.

Ook al is het een gag manga, wordt dit verteld in de standaard manga stijl door middel van een Koma in vierluik. Hoewel er een balans is aangezien de hoofdstukken korter zijn, wat goed werkt, omdat elk van de hoofdstukken de neiging heeft om meer een grappig verhaal te zijn dan een opbouw naar een clou. Toch blijkt elk verhaal volkomen bizar te zijn en toch wordt het nooit oud. Elke keer gaat Kousuke een andere kant op met het bizarre, waarbij hij zich baseert op een scala aan criminele stijlfiguren om het vervolgens toe te passen op verschillende alledaagse situaties Zelfs in de korte bonushoofdstukken aan het eind van elke volume zitten de zijpersonates in vergelijkbare bizarre situaties. Het faalt nooit om de lezer hardop te laten lachen, zelfs niet na 4 volumes. Een echt teken van de hoeveelheid talent in het schrijven.

Het moet ook opgemerkt worden dat het vertaalteam van Viz Media ook goed werk heeft geleverd. Natuurlijk, er is geen twijfel dat sommige onderdelen vermoedelijk verloren zijn gegaan in vertaling maar ze hebben het voor elkaar gekregen om de Yakuza-stijlfiguren naar de westerse criminelen/maffia toe te passen om er zeker van te zijn dat de grappen hetzelfde effect hebben. Natuurlijk, hoe meer je weet over de Yakuza, des te makkelijker het is om de originele betekenis te gebruiken, maar het is ook toegankelijk als je het niet weet, dus iedereen kan de serie oppakken en ervan genieten.

Karakters

De serie draait om een kleine gemeenschap van personages, verbonden door associatie met Tatsu. Tatsu zelf is een interessant karakter, dat zijn serieuze aard en intense focus van Yakuza-baas tot huishoudelijke taken brengt en de kleinste taken overcompliceert. Zijn vrouw Miku, is juist het tegenovergestelde en komt meer zorgeloos over. Het is een leuke dynamiek, vooral omdat hun relatie zo realistisch en herkenbaar is. Het voelt allemaal heel natuurlijk ondanks dat het je op de eerste plaats doet afvragen hoe deze twee tegenpolen elkaar hebben ontmoet en verliefd zijn geworden. Buiten dit paar, zijn de andere karakters niet zo diepgaand gefocust, maar fungeren ze als terugkerende zijfiguren. Desondanks dit alles hebben ze een unieke energie die ze in het verhaal brengen. Interessant is dat dit wordt bereikt door hun karakterontwerpen, gezien ze stereotypes volgen die de lezer weet te grijpen met hun persoonlijkheid zonder dat ze ontwikkeling nodig hebben. Hoewel zelfs dan, zijn er momenten dat dit gebruikt wordt als deel van de grap, inspelend op je vooroordelen. Nogmaals, het is gewoon weer een bewijs van het ongelooflijke schrijven achter de serie.

Art

Zoals met de meeste manga tegenwoordig, is het digitaal getekend, maar in plaats van dit te verdoezelen, omarmen ze het ten volste. In vergelijking met andere manga series, heeft de tekenstijl een hogere resolutie, op een manier die meer op een anime lijkt dan het normaal zou moeten zijn. De achtergronden zijn vol ingewikkelde details, die het Japanse leven in leven brengt op de pagina. De art heeft in ieder geval niet het dynamische gevoel als er beweging is. Hoewel het goed werkt om je te helpen concentreren op het feit dat het een gemoedelijke manga is en ook het alledaagse karakter van huishoudelijke taken benadrukt.

Conclusie

Al met al kan ik deze manga niet genoeg aanbevelen. Het is volkomen hilarisch, verfrissend met elk hoofdstuk en bij elke volume. Zeker omdat het zo’n uniek en fris idee is, waarbij veel eerdere stijlfiguren worden omgedraaid. Viz Media heeft er ook goed gedaan in het lokaliseren ervan om het toegankelijk te maken voor een westers publiek. Dit gaat gepaard met tekenstijl van hoge kwaliteit waar iedereen die van de manga-artstyle houd van zal gaan houden door de enorme hoeveelheid detail. Dit is geen serie om op te slapen!

Volumes 1-4 zijn nu uit.

Score: 10/10