Game Review: Persona 5 Strikers

Na het enorm succesvolle Persona 5, en Royal, komt er een vervolg in de vorm van Persona 5 Strikers (bekend als Scramble in Japan). Dit vervolg is niet langer een turn-based RPG, maar een meer hack and slash Warriors actie spel. Het is een intrigerende verandering van richting, hoewel niet verwonderlijk gezien het werd uitbesteed aan een andere studio. Desalniettemin kunnen veel fans beamen dat het geweldig is om de Phantom Thieves weer in actie te zien, maar zullen ze erin slagen om je hart weer te stelen?

Voor de zekerheid, als je het originele Persona 5 (of Royal) niet hebt gespeeld, of de anime niet hebt gezien, zullen er spoilers in het vooruitzicht zijn in deze recensie, aangezien dit spel verdergaat na de gebeurtenissen van het origineel. Toegegeven, het spel leent zich voor degenen die het niet hebben gespeeld, maar voor de volledige context van het plot, raad ik aan de anime te kijken of een van de spellen te spelen voordat je denkt aan het spelen vanStrikers.

Plot

Het spel speelt zich een paar maanden na het originele spel af. Joker en Morgana keren terug naar Tokyo voor een zomervakantie en herenigen zich met de Phantom Thieves. In deze paar maanden is een AI genaamd EMMA enorm populair geworden als een must-have app in heel Japan. Op het eerste gezicht lijkt het een nuttige metgezel, want het is een futuristische Siri, die snel plaatsen kan aanbevelen en zelfs winkels kan opsporen die de voorwerpen hebben die je zoekt. Joker stuit echter op een verborgen eigenschap van deze app: hij wordt naar een plek gestuurd die lijkt op Mementos, een plek die ze onlangs hebben vernietigd, maar deze keer noemen ze het een gevangenis. Hier komen ze Sophia tegen, een vreemd robotachtig meisje dat weinig weet over wie ze is en waar ze vandaan komt. Dit is het begin van de gebeurtenissen die ertoe leiden dat de Phantom Thieves terugkeren, dit keer om de gevangenissen te veroveren die overal in Japan zijn ontstaan tijdens het onderzoek naar de EMMA-app.

De introductie van Sophia fungeert als een mooi hulpmiddel voor het plot om subtiel de lore van de wereld te recapituleren voor spelers die het misschien vergeten zijn of voor degenen die ervoor kozen om het basisspel over te slaan. Waar het niet de bedoeling was, met een verhaal waarbij reizen rond Japan terwijl deze pandemie gaande is een leuke ontsnapping en geeft een smaak van favoriete toeristische plekken buiten Tokyo zelf. Niet alleen dat, gezien Haru voegt zich bij de groep vrij laat in het eerste spel, het is leuk om meer scènes van de get-go van de hele groep. Hoewel, de inzet lijkt niet zo hoog in dit spel dat breekt de spanning een groot deel van de tijd, met name het gebrek aan deadlines. Waar het spel probeert te compenseren door personages een relatie te laten aangaan met of direct verbonden te laten zijn aan degenen die in de gevangenis zitten, voelt het meestal nogal geforceerd aan en het wordt niet geholpen door het feit dat de cutscenes in dit spel erg lang zijn in vergelijking met het origineel. Ten minste de meeste van de lijnen zijn stem-geacteerde die helpen breken het op.

Gameplay

Zoals reeds gezegd, is er een verschuiving van de turn-based mechanica van het basisspel, hoewel er verrassend genoeg toch heel wat mechanica naar voren is gebracht. De belangrijkste zijn de elementtypes en -voordelen en het Persona-vaardigheidssysteem zelf. Ook is er de terugkeer van de alles-of-niets-aanval, die wordt geactiveerd door een zwakke plek te raken of, als de vijand sterker is, door de verdediging uit te schakelen. Andere overgebrachte mechanics zijn de meer zijdelingse mechanics die op verschillende manieren zijn veranderd, waar we later nog op terug zullen komen. Ondanks de grote verandering in richting, werken deze goed om de twee spellen op elkaar af te stemmen en niet te verschillend aan te laten voelen.

Laten we eens kijken naar wat er nieuw is. Wel, op een soortgelijke manier als in de Warriors games draait het gevecht om het combineren van normale aanvallen met een zwaardere om combo’s te vormen. Hier is er een klein verschil waar de zwaardere aanval meer van een technische vaardigheid is in de meeste gevallen, variërend met elk personage, maar het is over het algemeen een manier om elementaire aanvallen te gebruiken zonder gebruik van SP. Maar als je de Warriors-mentaliteit aanleert van het makkelijk in mootjes hakken van vijanden, is dat een ramp. Het elementaire systeem vraagt om een spel wat meer op vaardigheden is gebaseerd, want als je elementair in het nadeel bent, kun je niet zomaar door de rangen hakken. Het kan soms frustrerend zijn, want er is geen mogelijkheid om tijdens een gevecht van personage te wisselen. Als een speler dus zonder typevoordeel aan de slag gaat, kan dat een lange strijd opleveren, hoewel de gebieden wel steeds om dezelfde drie elementaire zwakheden draaien. Hoewel het een steile leercurve is om aan deze stijl te wennen, is het de moeite waard omdat het een stuk leuker wordt. Items kunnen ook altijd worden gebruikt in gevechten, wat de zaken in evenwicht brengt. Naast combo-aanvallen en de alles-of-niets-aanval zijn er ook Showtime-aanvallen. Deze werken anders dan Royal en zijn speciale afmakers die je verdient door vijanden te verslaan. Je kunt het tempo opvoeren door regelmatig van personage te wisselen en voorwerpen te gebruiken. Hoewel deze niet zo cool zijn als die in Royal, vooral omdat ze meer solistisch zijn, kunnen ze helpen het tij van de strijd te keren tegen de sterkere vijanden.

Buiten de gevechten is er net als in het origineel veel te verkennen. De gevangenissen zijn opener van opzet, uiteraard met het oog op de meer arena-achtige gevechten, maar in plaats van dat de vijanden allemaal op de kaart staan, is de vorige manier van confrontaties, waarbij de schaduwen rondlopen terwijl jij ze probeert te besluipen, weer terug. Helaas werkt dit niet zo goed, want er zijn minder plekken om je te verstoppen en je kunt niet altijd tegen hoeken aanzitten, waardoor hinderlagen moeilijker worden. Vervelend genoeg geeft het schieten op vijanden niet het voordeel van een hinderlaag, wat meestal de enige optie is. Toch, de esthetiek van de cognitieve wereld houdt en de echte wereld het is vrij veel hetzelfde, hoewel wanneer je verplaatst in Japan verplaatst kun je niet terugkeren (dus als je eenmaal Tokyo verlaat kun je niet naar dit gebied). Elk van deze gebieden heeft verschillende winkels, die dit keer alleen voedsel en accessoires verkopen. Sophia heeft haar eigen winkel die je in de schuilplaats kunt gebruiken en die deze artikelen en wapens/bewapening verkoopt. Het is handig om het grotendeels op één plek te hebben met wat optionele regionale items. Een van de weinige nieuwe mechanica die een verbetering is, is dat de speler veel meer betrokken is bij het vinden van informatie over het doelwit met onderzoeksfasen. Hier is het doel om met mensen te praten en het gebied af te zoeken naar aanwijzingen. Veel boeiender dan alleen maar een cutscène.

Waar vertrouwensrelaties terugkeerden, is het een veel eenvoudiger systeem genaamd ‘bonds’. In plaats van individueel, gaat het om de hele groep. Het winnen van gevechten en het doen van activiteiten met de Phantom Thieves verhoogt het Bond-level om punten te verdienen voor verschillende vaardigheden. Waar het een oversimplificatie is, werkt het binnen de opdracht van het spel. De vaardigheden zijn meer basic dan wat je krijgt in het origineel, maar nogmaals, als dit spel is meer combat-focused het zinvol hebben het over het verhogen van individuele stats en dergelijke. Ook de kalender is er alleen als esthetiek. Er is geen tijdsdruk om dingen voor een bepaalde datum te doen, zelfs het verlaten van gevangenissen heeft geen consequenties en het spel staat spelers toe dit uit te buiten om te genezen voordat ze verder gaan. Opnieuw werkt deze vereenvoudiging goed met de gevechtsfocus van het spel, want met een RPG kan tactiek de tijdsdruk teniet doen, wat moeilijker is met normale gevechten.

Beeld en geluid

Visueel is het spel fantastisch, met een echte hoge-resolutie look die Royal verbetert en vrij snel laadt. De modellen van de personages zien er veel verfijnder uit en de cutscènes draaien meer om hun bewegingen, wat ze dynamischer maakt. In dezelfde geest zijn er meer in-game gerenderde cutscenes en een stuk minder anime. Op een bepaalde manier is dat jammer, maar aan de andere kant doet het niet echt afbreuk aan de algehele look. Mijn enige minpunt met de beelden is dat sommige kleuren niet helemaal kloppen, zoals het haar van Skull dat erg fel geel is. Toch zijn deze gemakkelijk over het hoofd gezien, vooral met de gevarieerde locaties in verschillende delen van Japan die er prachtig uitzien. Hoewel we niet kunnen reizen biedt het toch een leuke smaak van de werkelijke plaatsen omdat ze er over het algemeen realistisch uitzien.

Wat de audio betreft, kun je kiezen om de originele soundtracks van 5 en Royal over te nemen als je over de opgeslagen gegevens beschikt, maar zelfs de nieuwe soundtracks zijn slechts remixes, zodat ze binnen de sfeer van de serie blijven. Het stemacteerwerk is over het algemeen goed, met de cast die terugkeert van de Engelse lokalisatie van het origineel, maar frustrerend genoeg lijken sommige lijnen audioproblemen te hebben en kunnen ze meestal willekeurig stil zijn. Een in een belangrijke cutscène leek een willekeurige fade op de helft van een zin was erg vreemd. Dit is waarschijnlijk te wijten aan COVID-19 en het werken vanuit huis, maar het is nog steeds vervelend en het verliest de flow van het. Vooral de rustige lijnen die vaak voorkomen.

Samenvatting

Als je van Persona 5 en Royal hield en de personages in actie wilt zien, is dit spel zeker iets voor jou. Waar het overkoepelende plot een beetje geforceerd is, is er toch veel plezier om de personages weer in actie te zien. Zelfs voor degenen die niet zo dol op de warrior-stijl games, de mechanica gebracht uit het oorspronkelijke spel zorgen voor een meer tactische gameplay. Zeker op sommige momenten, het is ruw rond de randen, het is nog steeds een leuke ervaring en is leuk om te zien de Phantom Thieves hakken door een menigte van vijanden. Meer zo met hoe ze het spel gemaakt kijken prachtig, het is een schande dat thuis werken als gevolg van COVID-19 invloed heeft op de lokalisatie dub in plaatsen. Waar het doet leven met het origineel, is er nog steeds voor elk wat wils en degenen die niet zo graag in RPG’s hebben iets wat ze kunnen genieten van de serie ook.

Score: 80/100

Persona 5 Strikers is nu uit op PS4, Switch en Steam.