Liveverslag: NEMOPHILA Streaming Live ‘Soko To Koko’

by Peter Dennis

24 juni 2021

Reading Time: 2 mins read

Sinds hun oprichting in Tokyo in 2019 is het behoorlijk snel gegaan met NEMOPHILA. Drie rauwe singles trokken de aandacht van de wereldwijde metalgemeenschap en bezorgden hen een contract bij het Londense label JPU Records. Als voorloper op de release van hun debuutalbum, OIRAN (Extended Edition), kwam de band bijeen om deze speciale show op te nemen die live werd gestreamd op 19 juni 2021 in twee delen, het eerste deel van de show op YouTube en de volledige show op Zaiko. Dit artikel gaat over het optreden die op YouTube zichtbaar was.

Laten we eerlijk zijn, het huidige embargo op live-optredens is behoorlijk verschrikkelijk geweest, maar het heeft bands gedwongen om een beetje creatief te worden en deze “vooraf opgenomen” shows en livestreams hebben gezorgd voor een paar stralen van licht in een anders donker jaar. Het moet vreemd zijn voor een groep om zonder publiek op te treden, maar NEMOPHILA arriveert als een band van wrekende engelen en begint meteen met de nieuwste single DISSENSION. Degenen die zangeres mayu alleen kennen van haar periode bij de glamrockers Lipstick zullen misschien verbaasd zijn over haar optreden hier, want ze schakelt moeiteloos over tussen heldere zang en keel-schrapende growls. mayu is een zangeres die geboren lijkt te zijn om NEMOPHILA te leiden. Ze commandeert zelfverzekerd het podium met een uitstraling die me een beetje aan Fear Factory’s Burton C Bell doet denken.

OIRAN (Extended Edition)* bundelt de singles en B-kantjes van de band in één handige verzameling en het zijn die nummers die het leeuwendeel uitmaken van dit 25 minuten durende optreden. Met nauwelijks een adempauze veroorzaakt SORAI, met zijn waanzinnig aanstekelijke, meezingbare refrein, allerlei chaos en wordt afgeleverd met een explosie van sonische woede die de stilte die volgt des te oorverdovender maakt. De gusto waarmee SORAI wordt gebracht zou normaal gesproken een enorm gejuich opwekken, maar natuurlijk, zonder publiek is de doodse stilte die volgt lichtelijk verwarrend. Een liveshow zonder publiek is iets waar ik met mijn hoofd niet helemaal bij kan en het is iets dat de door bier opgewekte, goedmoedige buzz van een opgewonden rockmenigte en de tweezijdige energie die zowel band als publiek uitstralen niet kan worden nagemaakt.

Maar publiek of niet, NEMOPHILA zet een goedmoedig optreden neer en FIGHTER (B-kant van DISSENSION) komt aan als een prijswinnaar. De tengere drummer Tamu Murata bewijst zich als een beest achter de kit en wisselt, met een harde stijl, behendig van ritme terwijl HARAGUCHI-SAN, met een bevredigend basgerommel, rondstampt als Gene Simmons, de God van de Donder. Dit is in alle opzichten een live optreden, van de epilepsie veroorzakende lichtshow tot het dreunende geluid, het is een volwaardig metalfestijn, met de voet op de monitor en de hoorns in de aanslag. Tweede single RAITEI wordt meer visceraal op het podium voordat OIRAN de show afsluit en wat mooie solo’s laat horen van HAZUKI, podium rechts, dan SAKI, podium links, voordat ze beiden in tandem het vuur aan de schenen leggen en de set tot een uitzinnig einde brengen.