CD Review: MONO – Scarlet Holliday

Scarlet Holliday werd oorspronkelijk digitaal uitgebracht als een twee tracks tellende single en was MONO’s kerstcadeau aan de wereld te midden van een wereldwijde pandemie. Nu uitgebreid met een extra nummer krijgt Scarlet Holliday een fysieke release en de tracks die erin staan vangen de essentie van het winterseizoen en brengen dat gevoel over op vinyl en creëren een luisterervaring waarvan het hele jaar door genoten kan worden.

Het geluid van MONO heeft altijd al iets etherisch en buitenaards gehad en hun nieuwste EP vormt daarop geen uitzondering. Het titelnummer komt uit een vreemd parallel universum en is een langzame opbouw die vrij kalm begint met gitaarlijnen die strak hangen en fonkelen als sterren in een kristallijne hemel. Het is echter tekenend voor MONO’s modus operandi als lagen van geluid geleidelijk worden toegevoegd, bijna onmerkbaar, en voordat je het beseft ben je plotseling ondergedompeld in een zee van geluid. Scarlet Holliday verandert van een nederig begin in een wervelende storm terwijl de keyboards en drums een spookachtig motief omcirkelen. Dit nummer heeft iets ijskouds en ijzigs dat de sensaties van de wintermaanden in zich oproept en diverse winterse beelden oproept. MONO is voornamelijk een instrumentale band, dus Scarlet Holliday breekt met de traditie door een paar gesproken regels op te nemen, maar die zijn diep in de mix weggestopt zodat ze nauwelijks hoorbaar zijn en, als gesproken door een spook, bijdragen aan de spookachtige sfeer.

Scarlet Holliday werd opgenomen door Steve Albini (Nirvana, Pixies, Tad) en hij heeft de band een breed, expansief geluid gegeven dat de sensatie geeft van iets zo groots en onwrikbaar, een brutalistisch gebouw of een loodzware lucht, dat je in het duister laat tasten onder zijn monolithische enormiteit. Toch is de band ook lichtvoetig en First Winter vangt dat magische moment dat bestaat tussen waken en slapen. Met een cirkelvormige ritme is het erg hypnotiserend en, als een wiel in voortdurende beweging, suggereert het het draaien van de seizoenen. Epilogue sluit de EP af en het is het nieuwe nummer dat me doet denken aan vroege Orchestral Manoeuvres In The Dark. Het maakt gebruik van tonaliteit met een groot effect en de subtiele sonische verschuivingen dienen om de luisteraar zowel te kalmeren als op te schrikken. Net als de andere tracks op deze compilatie is dit muziek die ontworpen is om je mee te voeren naar een andere dimensie en Epilogue is ontworpen om je daar in stijl te brengen.

Je zou verwachten dat een EP met de winter als thema kaal, koud en bevroren zou zijn, en hoewel Scarlet Holliday dat allemaal is, is hij ook veelgelaagd en rijk aan symboliek. MONO uit Tokyo is een band die constant in beweging is, en Scarlet Holliday zet hun evolutie voort en voorspelt een mooie toekomst.